راهنمای شما برای درمان پسوریازیس شدید : پسوریازیس یک بیماری مزمن است و درمان آن بسته به شدت آن متفاوت است. ترکیبی از داروهای موضعی، فتوتراپی و داروهای سیستمیک در صورت شدید بودن پسوریازیس استفاده می‌شود. پسوریازیس یک بیماری مزمن و وابسته به سیستم ایمنی است که با لکه‌های پوستی برجسته، پوسته پوسته و ملتهب مشخص می‌شود که می‌تواند در هر جایی از بدن ظاهر شود.
انواع زیادی از پسوریازیس وجود دارد، اما پسوریازیس طاعونی شایع‌ترین نوع آن است و دارای نواحی مشخصی از پوست قرمز یا تغییر رنگ داده با فلس‌های نقره‌ای-سفید است که به آنها “پلاک” گفته می‌شود. بیشتر انواع پسوریازیس از سه مرحله پیشرفت بیماری عبور می‌کنند، اگرچه این مراحل می‌توانند از نظر مدت زمان از فردی به فرد دیگر متفاوت باشند:
- مرحله پیشرونده: بدتر شدن یا فعال شدن بیماری
- مرحله ثابت: بیماری پایدار و بدون تغییر
- مرحله پسرفت: بهبود یا بهبودی بیماری
در طول هر مرحله، متخصص پوست شما با استفاده از چندین مقیاس بالینی که میزان آسیب‌دیدگی بدن، اندازه، محل و تعداد لکه‌های پسوریازیس و ویژگی‌های مناطق آسیب‌دیده را ارزیابی می‌کنند، شدت پسوریازیس را امتیازدهی می‌کند. نمره نهایی شدت با ترکیب سطح بدن آسیب‌دیده (BSA) شما با نمرات شما از شاخص مساحت و شدت پسوریازیس (PASI) و ارزیابی جهانی محقق (IGA) تعیین می‌شود.
پسوریازیس زمانی شدید در نظر گرفته می‌شود که منبع معتبر:
BSA برابر یا بیشتر از 10٪ باشد. PASI برابر یا بیشتر از 10 باشد. IGA برابر با 3 یا بالاتر (تا 5) باشد.
گزینه‌های درمانی برای پسوریازیس شدید
پسوریازیس شدید معمولاً با ترکیبی از داروهای موضعی، فتوتراپی و داروهای سیستمیک (در سراسر بدن)، از جمله داروهای بیولوژیک، درمان می‌شود.
داروهای موضعی
داروهای موضعی به عنوان درمان “مرحله 1” در نظر گرفته می‌شوند. آنها در درجه اول برای مدیریت پسوریازیس خفیف استفاده می‌شوند. در صورت شدید بودن پسوریازیس، متخصص پوست شما ممکن است داروهای موضعی را در ترکیب با سایر درمان‌ها تجویز کند. این محصولات می‌توانند به نرم شدن پوسته‌ها، کاهش التهاب و کاهش علائمی مانند خارش کمک کنند.
داروهای موضعی رایج عبارتند از:
- کورتیکواستروئیدها
- ویتامین D
- مهارکننده‌های موضعی کلسینورین
- سالیسیلیک اسید
- تازاروتن
- روفلومیلاست
- تاپیناروف
- قطران زغال سنگ
- آنترالین
- داروهای سیستمیک
داروهای سیستمیک داروهایی هستند که در کل بدن شما عمل می‌کنند. این داروها برای موارد متوسط تا شدید پسوریازیس، پسوریازیس با درگیری مفاصل (آرتریت پسوریاتیک) و پسوریازیس مقاوم به درمان‌های سنتی در نظر گرفته شده‌اند.
گزینه‌های خط اول
درمان‌های سیستمیک خط اول، پاسخ‌های ایمنی را که در التهاب پسوریازیس نقش دارند، هدف قرار می‌دهند. این داروها با هدف قرار دادن التهاب، می‌توانند به کاهش ضایعات و بهبود تغییر رنگ، تورم، پوسته پوسته شدن و درد کمک کنند. برخی نیز برای کاهش سرعت پیشرفت آسیب مفصلی ناشی از آرتریت پسوریاتیک عمل می‌کنند.
داروهای سیستمیک رایج عبارتند از:
- سیکلوسپورین
- متوترکسات
- آپرمیلاست
- آپاداسیتینیب
- آسیترتین
- دئوکراواسیتینیب
- توفاسیتینیب
راهنمای شما برای درمان پسوریازیس شدید : علاوه بر این، تزریق داخل ضایعه‌ای تریامسینولون (یک کورتیکواستروئید) اغلب برای مواردی که ضایعات برای درمان موضعی خیلی ضخیم هستند اما برای درمان سیستمیک به اندازه کافی گسترده نیستند، مؤثر است.
نوردرمانی
نوردرمانی شامل “مرحله 2” درمان پسوریازیس است. متخصص پوست شما این درمان را برای پسوریازیسی که نمی‌توان آن را تنها با استفاده از داروهای موضعی مدیریت کرد، توصیه می‌کند، که شامل موارد پسوریازیس شدید است. (منبع)
برای مطلب مرتبط بیشتر به این صفحه سری بزنید